Και όπως όλοι μας, έτσι και εκείνες αναζητούν την ευτυχία. Όμως, στον δικό τους δρόμο υπάρχουν πιο πολλά εμπόδια. Πρώτα έπρεπε να αντιμετωπίσουν την απώλεια των μαλλιών τους και έπειτα να βρουν ψυχολογική στήριξη. Για να είναι πιο «αποδεκτές» καλούνται να φορούν περούκα. Για να είναι ο εαυτός τους όμως, πρέπει να βγάλουν αυτή τη «μάσκα» για να μην κρύβουν πια την αληθινή ζωή τους.
Λαμπρότητα
«Θα με αναγνωρίσετε αμέσως. Σίγουρα μόνο εγώ θα είμαι έτσι "λαμπερή"». Αυτό είπε, αστειευόμενη η Μαρίνα, όταν κανόνιζε τη συνάντηση για τη συνέντευξη με τον δημοσιογράφο του Sputnik στο αεροδρόμιο Σερεμέτιεβο της Μόσχας. «Φεύγω σήμερα. Θα λείπω τουλάχιστον για έναν χρόνο, στην καλύτερη περίπτωση δεν θα γυρίσω».
Η Μαρίνα φεύγει για να παντρευτεί. Πηγαίνει στο μακρινό Τέξας στις ΗΠΑ. Όπως είπε η ίδια, γνώρισε τον Φερνάντο όταν είχε χάσει τα μαλλιά της και δεν φορούσε καν την περούκα.
«Μόνο όταν σταμάτησα να φοράω περούκα, μπόρεσα να ανοίξω την καρδιά μου. Τότε σταμάτησα να φοβάμαι, να ντρέπομαι και να κρύβομαι. Δεν εξαρτιέμαι πια από τα στερεότυπα και τις απόψεις άλλων ανθρώπων. Ένιωσα και πάλι εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, ένιωσα ελκυστική. Πιστεύω ότι γνώρισα την αληθινή αγάπη. Όσο και παράξενο να ακούγεται, την πρώτη».
Η Μαρίνα Ζόλοτοβα είναι 43 χρονών. Τα πρώτα σημάδια αλωπεκίας, μιας αυτοάνοσης ασθένειας που οδηγεί σε πλήρη ή μερική απώλεια μαλλιών, εμφανίστηκαν, όταν ήταν εννέα χρονών.
«Είμαι Μοσχοβίτισσα, έζησα όμως για μερικά χρόνια όταν ήμουν μικρή στην περιοχή του Τβερ», λέει η Μαρίνα. «Εκεί, ο πατέρας μου εργαζόταν ως κτηνίατρος».
Μια φορά, η τότε μικρή Μαρίνα ξύπνησε τη νύχτα και διαπίστωσε ότι ήταν μόνη της στο σπίτι. Η μητέρα της, η οποία τότε σπούδαζε στο πανεπιστήμιο, έλειπε συχνά.
«Είχε συμβεί κάτι με τη δουλειά του, κάτι είχε πάθει κάποιο ζώο, και ο πατέρας μου έφυγε χωρίς να με ξυπνήσει. Εγώ όμως ξαφνικά ξύπνησα, είδα ότι δεν υπήρχε κανείς στο σπίτι και τρόμαξα. Μου φαίνεται ότι η αρρώστια μου ξεκίνησε μετά από το άγχος που βίωσα τότε. Τουλάχιστον, τα πρώτα σημάδια εμφανίστηκαν σύντομα».
Στα επόμενα επτά χρόνια, τα μαλλιά έπεφταν, ξαναφύτρωναν και ξαναέπεφταν. Ωστόσο, στα 16, το κορίτσι έμενε τελείως φαλακρό. Για πάντα.
