Με τον κορονοϊό να δοκιμάζει όχι μόνο το Εθνικό Σύστημα Υγείας, αλλά και το σθένος του συνόλου σχεδόν των πολιτών στην Ελλάδα που έχουν κληθεί να αντιμετωπίσουν την πρωτόγνωρη κατάσταση που έχει επιβάλει στην καθημερινότητά τους η πανδημία της COVID-19, όλο και πιο τραγικές ιστορίες συνανθρώπων μας βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Μία από αυτές αποκάλυψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook ο γιατρός Ηλίας Τσιούλης, ο οποίος εργάζεται ως εντατικολόγος - πνευμονολόγος στο Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας (ΓΝΚ).
Η ιστορία του 45χρονου με βαριά νοητική και κινητική στέρηση είναι αδύνατον να μην πλημμυρίσει με ρίγη συγκίνησης ακόμα και την πιο «αδιάβροχη» καρδιά όποιου έχει επιλέξει να παρατηρεί με απάθεια όλο αυτό που συμβαίνει γύρω μας, υπενθυμίζοντάς μας πως κάποιοι άνθρωποι θα βρίσκονται πάντα σε πιο δύσκολη θέση από εμάς.
Πόσο μάλλον όταν αυτοί έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με το σκληρότερο πρόσωπο της ζωής από την πρώτη μέρα που ήρθαν στον κόσμο, παλεύοντας να κατακτήσουν ό,τι μοιάζει απλά δεδομένο για τους υπόλοιπους. Και τελικά μένουν μόνοι, χάνοντας και το τελευταίο στήριγμά τους απέναντι σε καταστάσεις πολύ πιο δυσυπέρβλητες από τον περιορισμό των μετακινήσεων για το καλό της δημόσιας υγείας.
Το περασμένο Σάββατο λοιπόν, όπως έκανε γνωστό ο ίδιος, ο γιατρός Ηλίας Τσιούλης ήταν υπεύθυνος εφημερίας του Γενικού Νοσοκομείου Καβάλας, όπου προσήλθαν περί τα 100 άτομα να εξεταστούν.
Χρειάστηκε μάλιστα να κάνει περίπου σαράντα εισαγωγές, με την πλειονότητα των σχετικά νέων ασθενών να έχουν προσβληθεί από κορονοϊό, αλλά και να ανοίξει κλινική COVID για να μπορέσουν να εξυπηρετηθούν όλοι.
Η εικόνα ωστόσο που τον σημάδεψε ανεξίτηλα ήταν αυτή ενός 45χρονου άντρα, ο οποίος έκλαιγε γοερά για ώρα. Ο τρόμος καθρεφτιζόταν στο αθώο βλέμμα του, ενώ υπέφερε από υψηλό πυρετό, δίνοντας την εντύπωση ότι είχε να φάει μέρες.
Ήταν η εικόνα ενός άντρα «45 χρονών, μυαλό παιδικό αθώο, ακίνητα χέρια, ακίνητα πόδια, ακίνητη και η διάγνωση του αυτισμού που του πρωτόδωσαν βρεφάκι. Τον έφεραν μέσα στη νύχτα ανάμεσα σε τόσα φορεία. Παντού η ίδια εικόνα, παντού οι ίδιες λέξεις. Πνευμονία, χαμηλό οξυγόνο, αυτός εισαγωγή, εκείνος σπίτι, χρειαζόμαστε βοήθεια παιδιά, δεν προλαβαίνουμε/ποιος να σε ακούσει. Δύστυχε κανείς δεν θα σε ακούσει» περιγράφει στην ανάρτησή του ο γιατρός κ. Τσιούλης.
Τον 45χρονο είχαν μεταφέρει λίγο νωρίτερα στο ΓΝΚ διασώστες του ΕΚΑΒ με τη συνοδεία αστυνομικών. Ζούσε με την υπέργηρη μητέρα του στο σπίτι τους, σε γειτονιά της Καβάλας, ενώ ο γαμπρός της άτυχης γυναίκας ήταν εκείνος που ύστερα από επανειλημμένα τηλεφωνήματα που έμειναν αναπάντητα, απευθύνθηκε στην αστυνομία.
Όταν έφτασαν εκεί οι αστυνομικοί, χρειάστηκε να σπάσουν την πόρτα για να μπουν στο σπίτι, όπου βρήκαν την 90χρονη γυναίκα νεκρή και τον 45χρονο δίπλα της σε πολύ άσχημη κατάσταση.
Τη δραματική σκηνή περιγράφει μάλιστα στην ανάρτησή του ο κ. Τσιούλης: «Αστυνομικοί έσπασαν την πόρτα. [...] Αγκαλιά (αυτός) δίπλα στη μάνα. Στάση εμβρυική, θαρρείς και θα πετάξει. Κορονοϊό και οι δυο, σύσταση να μείνουν σπίτι. Αποφύγετε τις συναναστροφές, όχι κόσμο σπίτι. Όλη τους τη ζωή να τους αποφεύγει ο κόσμος και τώρα αυτοί το πάνω χέρι. Η μάνα από μέρες πεθαμένη και αυτό να κλαίει, να κλαίει... Όλη τη νύχτα, δίχως ανάσα με χαμηλό οξυγόνο, ακίνητο ανάμεσα από φορεία βιαστικά και ανθρώπους αδιάφορους να κλαίει...».
Σύμφωνα με την εκτίμηση του γιατρού, η μητέρα ήταν νεκρή για περισσότερα από δυο 24ωρα. Και ο γιος της, λόγω της κατάστασής του, διψασμένος, πεινασμένος, λερωμένος, ταραγμένος, με πολύ υψηλό πυρετό.
Τόσο η μητέρα όσο και ο γιος είχαν βρεθεί θετικοί στον κορονοϊό, είχαν εξεταστεί και τους είχαν συστήσει να μείνουν σπίτι.
Η μητέρα άφησε τελικά τη ζωή της από καρδιακή ανακοπή και, όπως επισημαίνει ο κ. Τσιούλης, επιτείνοντας την αίσθηση της τραγωδίας «όταν ήρθε ο 45χρονος, ήταν ένα στάδιο πριν από τη διασωλήνωση. Οι πνεύμονές του σε πολύ άσχημη κατάσταση, με δυσκολία ανέπνεε και είχε υψηλό πυρετό. Αυτός όμως έκλαιγε, έκλαιγε γοερά για ώρες. Όχι όμως λόγω της κατάστασής του, αλλά πιστεύω γιατί είχε αντιληφθεί τον θάνατο της μητέρας του».
Από την πλευρά της, η πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων στο ΓΝΚ Κατερίνα Πετράκη, η οποία επίσης είχε εφημερία εκείνο το βράδυ, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, αναφέρει για το περιστατικό: «Δυσκολευτήκαμε πολύ να βρούμε τα στοιχεία του 45χρονου. Δεν υπήρχε κανένας συγγενείς, δεν τον συνόδευε κάποιος που τον γνώριζε. Χάρη στους αστυνομικούς μπορέσαμε να βρούμε τα προσωπικά του στοιχεία και να τον δηλώσουμε μετά την εισαγωγή του».
Σήμερα, ο 45χρονος άντρας νοσηλεύεται στην κλινική για COVID-19 του ΓΝΣ και η κατάστασή του, όπως επισημαίνει ο κ. Τσιούλης, εξακολουθεί να είναι κρίσιμη, καθώς εκτός των άλλων χρειάζεται επιπλέον φροντίδα λόγω της βαριάς νοητικής και κινητικής αναπηρίας, ενώ επιπλέον αναζητούνται και κάποιοι συγγενείς του.
«Ωστόσο, το μεγάλο ερώτημα που πρέπει να μας απασχολεί όλους» τονίζει με έμφαση ο γιατρός «είναι τι γίνονται αυτοί οι συνάνθρωποί μας, όταν φεύγουν από τη ζωή οι γονείς τους που τους φρόντιζαν. Εκείνο το βράδυ που ήρθε στο νοσοκομείο προσπαθούσα για ώρα να τον ηρεμήσω, και δίπλα μου επικρατούσε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Φωνές, φορεία, άνθρωποι που χρειάζονταν όλοι βοήθεια. Αλλά η εικόνα αυτού του άντρα που χρειαζόταν μια μεγαλύτερη φροντίδα από όλους, μια μεγαλύτερη προσοχή, λόγω της κατάστασής του, με είχε ειλικρινά συγκλονίσει».
Ο γιατρός, ο οποίος τους τελευταίους έξι μήνες, υπηρετεί στη ΜΕΘ του ΓΝΚ κάνει λόγο για μια πρωτόγνωρη κατάσταση, απευθύνοντας έκκληση «να τηρούμε όλοι αυστηρά τα υγειονομικά μέτρα».
«Εργάστηκα» υπογραμμίζει «πέντε χρόνια στη Σουηδία και εννέα χρόνια στην Ελλάδα, αλλά ποτέ δεν είδα τέτοια κατάσταση, σαν να έχουμε πόλεμο. Το ΓΝΚ είναι ένα από τα καλά οργανωμένα επαρχιακά νοσοκομεία. Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα δημιούργησε και δεύτερη ΜΕΘ για να μπορεί να καλύψει τις αυξημένες ανάγκες που υπήρχαν. Τώρα που μιλάμε, η ΜΕΘ για τα περιστατικά COVID-19, με δώδεκα κλίνες, είναι όλες γεμάτες. Ίσως σήμερα κάποιος νοσηλευόμενος μπορέσει να βγει. Αλλά πραγματικά χρειάζεται όλοι να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας για το ξεπεράσουμε. Πρέπει όλοι να τηρούμε αυστηρά όλα τα υγειονομικά μέτρα».
