https://sputniknews.gr/20211007/enas-hronos-meta-tin-istoriki-katadiki-tis-hrysis-aygis-giati-o-nazismos-den-exaleifthike-18670807.html

Ένας χρόνος μετά την ιστορική καταδίκη της Χρυσής Αυγής: Γιατί ο Ναζισμός δεν εξαλείφθηκε;

Ένας χρόνος μετά την ιστορική καταδίκη της Χρυσής Αυγής: Γιατί ο Ναζισμός δεν εξαλείφθηκε;

Με τους Χρυσαυγίτες, μέλη της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή στη φυλακή, έναν χρόνο μετά τη μεγάλη απόφαση του δικαστηρίου, η Ελλάδα αναμετριέται ακόμη με... 07.10.2021, Sputnik Ελλάδα

2021-10-07T12:09+0300

2021-10-07T12:09+0300

2021-10-07T18:05+0300

ελλάδα

χρυσή αυγή

παύλος φύσσας

ηλίας κασιδιάρης

νίκος μιχαλολιάκος

εφετείο

δίκη της χρυσής αυγής

γιάννης λαγός

μαρία λεπενιώτη

https://cdnn1.img.sputniknews.gr/img/07e4/0a/07/8474245_0:51:2250:1317_1920x0_80_0_0_4011f88e9e8cfb3c3d6da08b2730f48d.jpg

Σαν σήμερα, 7 Οκτωβρίου, πέρσι, το 2020, η ελληνική δικαιοσύνη λάμβανε μια ιστορική απόφαση, κάνοντας τους δημοκράτες, αντιφασίστες της χώρας, της Ευρώπης και του κόσμου να πανηγυρίζουν: Έκρινε τα στελέχη και μέλη της Χρυσής Αυγής ένοχα για τη σύσταση εγκληματικής οργάνωσης. Κόντρα στην εισαγγελική εισήγηση. Και η μάνα-σύμβολο, η ψυχωμένη Μάγδα Φύσσα, βγήκε έξω από το Εφετείο και έβγαλε ενώπιον αντιφασιστών την πρώτη συγκλονιστική κραυγή νίκης, δικαιωμένη μετά από μια στην κυριολεξία ψυχοφθόρα "μαραθώνια" ακροαματική διαδικασία πέντε ετών.Κι όμως. Έναν χρόνο μετά, τo κοινωνικοπολιτικό τοπίο ανακαλεί ατόφιο το τοξικό κλίμα μίσους που όπλισε τα χέρια Χρυσαυγιτών κατά του Παύλου Φύσσα, Αιγύπτιων αλιεργατών, κομμουνιστών, μεταναστών. Σαν να μην άλλαξε τίποτα πραγματικά, μετά την ιστορική απόφαση της 7ης Οκτωβρίου, ωσάν η Ιστορία να μην μπορεί να γυρίσει σελίδα, παρόλο που οι Χρυσαυγίτες οδηγήθηκαν στη φυλακή. Το «φάντασμα» της Ακροδεξιάς πλανάται πάνω από τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, κι αλλού, με στυγερές νέες επιθέσεις. Τι τρέχει;«Η 7η Οκτωβρίου 2020 θα μείνει στην Ιστορία»«Η 7η Οκτωβρίου 2020 θα μείνει στην Ιστορία ως η αρχή του τέλους στη διαχρονική ατιμωρησία της ακροδεξιάς και φασιστικής βίας στην Ελλάδα από τη δικαστική εξουσία. Χρειάστηκε μακρόχρονη νομική και κινηματική πάλη μέσα και έξω από τα δικαστήρια για αυτό από το 2013 μέχρι την ημέρα εκείνη. Η λαϊκή κινητοποίηση ήταν ο καθοριστικός παράγοντας που αφύπνισε την πλειοψηφία της δημοκρατικής κοινής γνώμης, ανάγκασε το πολιτικό σύστημα και τα ΜΜΕ να αποδοκιμάσουν τη Χρυσή Αυγή και τα τάγματα εφόδου της και απελευθέρωσε το Δικαστήριο, προκειμένου να κρίνει αυτό που το αποδεικτικό υλικό βοούσε, ότι δηλαδή η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση, διαφοροποιούμενο από την αθωωτική εισαγγελική πρόταση. Καμία κυβέρνηση δεν δικαιούται να υπερηφανεύεται ότι "έβαλε στη φυλακή τη Χρυσή Αυγή". Όλες έχουν ευθύνη κατά χρονική σειρά για τον κίνδυνο να συμβεί το αντίθετο» σημειώνει, ανήμερα της επετείου της μεγάλης δικαστικής απόφασης, ο Κώστας Παπαδάκης, συνήγορος υπεράσπισης θυμάτων της ΧΑ.Κι εξηγεί: «Η κυβέρνηση Σαμαρά για την ανενόχλητη καθημερινή δράση των Ταγμάτων Εφόδου, την ελλιπή ποινική δίωξη και την προσπάθεια αποποινικοποίησης με προσπάθεια τροποποίησης του Π.Κ. 187.Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με την υποβάθμιση και καθυστέρηση της δίκης και την έλλειψη δημοσιότητας και ύστερα με την προσπάθεια μείωση των ποινών στην τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα.Η σημερινή κυβέρνηση με τη βίαιη καταστολή της μεγαλειώδους διαδήλωσης στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας την ημέρα της απόφασης και την ελλιπή της συμμόρφωση σε αυτήν».Γιατί δεν εξαλείφθηκε ο Ναζισμός;Γιατί το ναζιστικό τέρας, όμως, δεν ξεριζώνεται οριστικά; Τι πρέπει να γίνει για να αποβληθεί ο Ναζισμός από τα κύτταρα της ελληνικής κοινωνίας; Για να απαντήσουμε στα δύσκολα ερωτήματα ζητήσαμε τη βοήθεια του Γιάννη Ζ. Δρόσου, Συνταγματολόγου, Ομότιμου Καθηγητή της Νομικής Σχολής Αθηνών, του Κώστα Ελευθερίου, διδάσκοντα πολιτική και ιστορική κοινωνιολογία στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο και συντονιστή του κύκλου πολιτικής ανάλυσης του Ινστιτούτου Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ, του Δημήτρη Δαλάκογλου, καθηγητή Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στο Vrije Universiteit Amsterdam και του Παναγιώτη Σαπουντζάκη, συνήγορου πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής.Γιάννης Ζ. Δρόσος: Φαινόμενα ανοχής στο ναζιστικό λόγο συνιστούν συνενοχή«Έναν χρόνο μετά την καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή εμφανίστηκαν ξανά, με προκλητικό θράσος, οργανωμένες φασιστικές συμμορίες με τον μόνο τρόπο που μπορούν τέτοια υποκείμενα να εμφανίζονται: Ρατσισμό, εθνοκαπηλεία, ναζιστικούς τραμπουκισμούς, εγκληματική βία.Από νομική άποψη το πράγμα είναι απλό: Πρόκειται για εγκληματικά σχήματα του κοινού ποινικού δικαίου, για τα οποία ο ποινικός νόμος αρκεί και περισσεύει - αρκεί βεβαίως να εφαρμόζεται πλήρως. Χωρίς εκπτώσεις. Η δε Χρυσή Αυγή, μετά την καταδίκη της ηγεσίας της, δεν αποτελεί πολιτικό σχηματισμό, έστω ακραίο, αλλά εγκληματική οργάνωση κατά την γνωστή έννοια του ποινικού νόμου.Από πολιτική άποψη το πράγμα είναι πιο σύνθετο: Φαινόμενα ανοχής στον ναζιστικό λόγο και τη ναζιστική συμπεριφορά, όπως αυτά που εκδηλώνονταν για πολύ καιρό στο κυβερνητικό κόμμα -και παρά τη γενναία δημοκρατική στάση του κ. Δένδια προχθές στη Βουλή που εξανάγκασε τον Πρωθυπουργό να αποβάλει από την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας (όχι όμως και από το ίδιο το κόμμα) ενός γνωστού ακροδεξιού προβοκάτορα- δεν έχουν ακόμη εξαλειφθεί, συνιστούν συνενοχή. Συνενοχή είναι και η αφελής (στην καλύτερη περίπτωση) απόπειρα μερικών να ταυτίσουν ή να παραλληλίσουν τη ναζιστική βία με μη αρεστές σε αυτούς πολιτικές δυνάμεις και πρακτικές. Είναι και αυτοί, τουλάχιστον, συνένοχοι.Πέρα από την αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτιών που γεννούν το ναζιστικό φαινόμενο, η επανεμφάνιση των φασιστικών συμμοριών πρέπει να αντιμετωπισθεί, μέσα στα όχι ευκαταφρόνητα πλαίσια του δημοκρατικού συνταγματικού κράτους μας, και με αποστολικό τρόπο: "πάσσαλος πασσάλω εκκρούεται"».Κώστας Ελευθερίου: Ελλοχεύει ο κίνδυνος της φασιστικής εκτροπής«Έναν χρόνο μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής και οχτώ χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα η αναζωπύρωση της φασιστικής βίας είναι βέβαιο ότι γεννά ερωτήματα για το εάν εντέλει έχουν καταπολεμηθεί οι φασιστικές απόψεις και πρακτικές στην ελληνική κοινωνία. Η απόφαση της 7ης Οκτωβρίου 2020 ήταν πράγματι ένα σημαντικό ορόσημο με την καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης, απόφαση η οποία προφανέστατα συνδέεται και με την ύπαρξη ενός ρωμαλέου αντιφασιστικού κινήματος από ανθρώπους που από την άνοδο του νεοναζιστικού φαινομένου στην Ελλάδα, κατανάλωσαν κόπο και χρόνο για να τεκμηριώσουν το κατηγορητήριο ενάντια στη Χρυσή Αυγή και το κυριότερο να υπενθυμίζουν διαρκώς στην κοινή γνώμη τόσο την υψηλή σημασία του ζητήματος όσο και την ανάγκη συνεχούς εγρήγορσης. Υπ’ αυτήν την έννοια, η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ήταν μια δημοκρατική κατάκτηση που έδειξε ότι το εγχείρημα του εκδημοκρατισμού στη Μεταπολίτευση άφησε ως παρακαταθήκη ισχυρά δημοκρατικά αντανακλαστικά σε μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας.Παρ' όλα αυτά δεν θα λέγαμε ότι η Ελλάδα έχει ξεμπερδέψει με την υπόθεση της Ακροδεξιάς. Αντίθετα ελλοχεύει ο κίνδυνος της φασιστικής εκτροπής, καθώς υπάρχουν στοιχεία που επιβάλλουν την αντιφασιστική επαγρύπνηση. Θα μπορούσαν να προσδιοριστούν τρία πεδία που στηρίζουν αυτήν την άποψη:Καταρχάς είναι σαφές ότι ο πυρήνας της εκλογικής επιρροής της Χρυσής Αυγής, άνθρωποι που συνέχιζαν να ψηφίζουν το κόμμα ακόμα και μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, είναι υπαρκτός, εξακολουθεί να εμφορείται από τις ακροδεξιές απόψεις και ενδεχομένως να αναζητεί, ίσως διαμέσου κάποιας άλλης πολιτικής έκφρασης να πάρει ρεβάνς για την πολιτική του περιθωριοποίηση. Οι πρόσφατες επιθέσεις θα μπορούσαν να κατανοηθούν και ως ένα "παρών" δυνάμεων που ευθυγραμμίζονται με την πολιτική της Ακροδεξιάς.Δεύτερον, η κανονικοποίηση της Ακροδεξιάς, κατεξοχήν συστημική στρατηγική ήδη πριν την έλευση της κρίσης από την εποχή του ΛΑΟΣ, καθιστά πολλές από τις ιδέες και τις νοηματικές πλαισιώσεις του εν λόγω χώρου ως κοινή λογική σε τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Η στάση απέναντι στο μεταναστευτικό και η εμφιλοχώρηση ενός ξενοφοβικού λόγου, η υποστήριξη ενός επιθετικού δόγματος "τάξης και ασφάλειας", η ενσωμάτωση στις κυρίαρχες πολιτικές ελίτ πρόδηλα ακροδεξιών πολιτικών, η ανάδυση ενός mainstream εθνικισμού και η διείσδυση σεξιστικών και αντικομμουνιστικών απόψεων μεταξύ άλλων, φανερώνουν ότι στοιχεία της ατζέντας της Ακροδεξιάς εξακολουθούν να επηρεάζουν τις απόψεις αρκετών πολιτών και άρα να δημιουργούν χώρο για πολιτικές απευθύνσεις από κόμματα τέτοιας ιδεολογικής κατεύθυνσης.Τρίτον, σε δομικό επίπεδο, σήμερα φαίνεται πως εκ νέου υφίστανται οι δύο βασικές εκδηλώσεις της οικονομικής κρίσης που λειτούργησαν σαν καταλύτης για την ανάπτυξη της ακροδεξιάς επιρροής. Από τη μία πλευρά, η αβεβαιότητα της οικονομικής κατάστασης στην μεταπανδημική φάση και η ανθεκτικότητα της οικονομικής δυσπραγίας είναι σαφές ότι θα σωρεύσει δυσαρέσκειες κάποιες από τις οποίες είναι πιθανό να αναζητήσουν μη δημοκρατικές διεξόδους. Από την άλλη πλευρά, η διατήρηση αντιπολιτικών στάσεων και συναισθημάτων κυνισμού ή και απάθειας απέναντι στη δημοκρατική πολιτική, η εντεινόμενη δυσπιστία απέναντι σε κυβέρνηση, κόμματα και κοινοβούλιο και η κάμψη της συλλογικής δράσης λόγω των πανδημικών περιορισμών, είναι πιθανόν να τροφοδοτήσουν πολιτικά ρεύματα που κατεξοχήν υποδαυλίζουν τέτοιες στάσεις και αντλούν ισχύ από αυτές. Η Ακροδεξιά τρέφεται από τον διάχυτο κοινωνικό φόβο, από αποδιοργανωμένες κοινωνικές σχέσεις, από έναν ατομικιστικό αναχωρητισμό και από λογικές κοινωνικού αυτοματισμού που διαρρηγνύουν την κοινωνική συνοχή.Στο πλαίσιο αυτό, η αντιμετώπιση του ακροδεξιού κινδύνου φαντάζει ένα κορυφαίο δημοκρατικό καθήκον, που σίγουρα θα πρέπει να είναι κεντρικό ιδίως για τις αριστερές και προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις. Τα δομικά προβλήματα και οι πολυποίκιλοι αποκλεισμοί που προκύπτουν από την προώθηση νεοφιλελεύθερων πολιτικών και τη διόγκωση του κατασταλτικού μηχανισμού του κράτους θα πρέπει να ανατραπούν από προγράμματα και πολιτικές συγκεκριμένου ταξικού προσήμου και ιδεολογικού προσανατολισμού. Η εν γένει αντιπολιτική τάση που επικρατεί στην κοινή γνώμη θα πρέπει να θεραπευτεί με ανασυγκρότηση των πολιτικών κόμματων σε μια νέα βάση εμπιστοσύνης με την κοινωνία, με επανάκαμψη της οργανωμένης δράσης των συλλογικοτήτων, με πιο ενεργή καλλιέργεια μιας δημοκρατικής συνείδησης διαμέσου της πολιτικής παιδείας. Και το κυριότερο δεν πρέπει να υπάρξει εφησυχασμός. Η Ακροδεξιά ως αντίληψη και πράξη είναι πανταχού παρούσα, διαπερνά το κράτος και την κοινωνία και λαμβάνει διαφορετικές μορφές, οι οποίες ενίοτε φαντάζουν περισσότερο "μετριοπαθείς" και άρα κοινά αποδεκτές. Δεν μπορεί να υπάρξει μετριοπαθής ακροδεξιά πολιτική και η εν λόγω πολιτική δεν κατευνάζεται. Χρειάζεται αποφασιστική αντίθεση στις ακροδεξιές ιδέες και διαρκής πάλη για την απομόνωσή τους. Και για αυτό κρίσιμος θα είναι ο ρόλος ενός μαζικοποιημένου αντιφασιστικού κινήματος το οποίο θα κινητοποιεί, θα ενημερώνει και θα διατηρεί τη συλλογική μνήμη των αντιφασιστικών αγώνων».Δημήτρης Δαλάκογλου: Η διαγραφή Μπογδάνου δεν πείθει ενώ Νεοναζί αλωνίζουν στα σχολεία«Η ελληνική Ακροδεξιά κάνει συστηματικές προσπάθειες ήδη από τη δεκαετία του 1980 να προσεγγίσει τη νεολαία και τους μαθητές. Αυτό έγινε μέσω νεανικών περιοδικών, συνδέσμων χούλιγκαν ποδοσφαιρικών ομάδων, καθώς και μουσικών σκηνών, όπως το νέο-ναζιστικό μπλακ μέταλ. Δεν είναι τυχαίο ότι υπήρχαν τόσοι μουσικοί σε μπάντες ως βουλευτές της ΧΑ και ότι ο βουλευτής της ΧΑ Παναγιώταρος ήταν ηγετική μορφή του συνδέσμου φιλάθλων της εθνικής ομάδας. Πριν λίγους μήνες δημοσιεύσαμε με τον συνάδελφο Δημήτρη Μπορμπουδάκη μια έρευνα που δείχνει καθαρά τις στρατηγικές και ιστορικές αποφάσεις εντός του ελληνικού Νεοναζισμού να προσπαθήσει να προσεγγίσει νεολαίους και εφήβους τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 και πως τελικά νέο-ναζιστικά μοτίβα κανονικοποιήθηκαν εντός ευρύτερων και διαδεδομένων λόγων μέσα στον μουσικό Τύπο της εποχής.Η ίδια έρευνα δείχνει και τη γενεαλογία τέτοιων τάσεων και πως υπάρχουν συνδέσεις με την πιο "κανονική" Δεξιά. Για παράδειγμα, σκληροί Νεοναζί της δεκαετίας του 1980 και του 1990 βρέθηκαν σε υπουργικά γραφεία.Οι επιθέσεις ακροδεξιών κακοποιών τη στιγμή που εξυπηρετεί τα ρετιρέ της "Δεξιάς Πολυκατοικίας" είναι επίσης γνώριμο μοτίβο της πρόσφατης ελληνικής Ιστορίας. Αν δεν υπάρχουν απευθείας διασυνδέσεις, υπάρχει σίγουρα διασύνδεση με τον τρόπο δράσης και τις εντολές που λαμβάνει η αστυνομία που, π.χ., συλλαμβάνει ή ψεκάζει αντιφασίστες, ενώ χαϊδεύει τους Ακροδεξιούς. Η φυλάκιση της Χρυσής Αυγής είναι ήταν μια τεράστια νομική και ιστορική επιτυχία, άλλα το κόμμα είχε μισό εκατομμύριο ψηφοφόρους, οι οποίοι αποτελούν λίγο ως πολύ το ίδιο κοινό που διαμαρτυρόταν για τη Βόρεια Μακεδονία, τα εμβόλια και ενάντια στην Αριστερά. Τη στιγμή που καλά ριζωμένα στην Ακροδεξιά κυβερνητικά στελέχη, όπως ο Βορίδης και ο Πλεύρης αναβαθμίζονται, η διαγραφή του πιο γραφικού, άλλα λιγότερο ριζωμένου Μπογδάνου, ενώ Νεοναζί αλωνίζουν μέσα στα σχολεία ανενόχλητοι, δεν με πείθει».Παναγιώτης Σαπουντζάκης: Η καταδίκη δεν αρκεί για το ξερίζωμα του ναζιστικού τέρατος«Στις 7 Οκτωβρίου 2020 το Α' Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθήνας, μετά από εξαντλητική ακροαματική διαδικασία πλέον των πέντε ετών εξέδωσε την απόφασή του με την οποία χαρακτήρισε τη Χρυσή Αυγή εγκληματική οργάνωση και καταδίκασε τα κατηγορούμενα στελέχη της σε πολυετείς ποινές κάθειρξης. Η απόφαση αυτή χαρακτηρίστηκε ιστορική, και δικαίως, αφού στη δικαστική αίθουσα με πλήθος αποδεικτικών μέσων αναδείχθηκε ανάγλυφα η εγκληματική δράση της ναζιστικής οργάνωσης που δρούσε υπό τον μανδύα του νόμιμου πολιτικού κόμματος χρησιμοποιώντας για την πραγμάτωση των σκοπών της τα πάνοπλα τάγματα εφόδου που έκαναν καταδρομικές επιθέσεις κατά παντός αντιφρονούντος προς αυτήν, κατά των αλλοδαπών, των ιδεολογικών της αντιπάλων υπό την καθοδήγηση ανώτερου στην ιεραρχία στελέχους με βάση οργανωμένο σχέδιο.Ως πληρεξούσιοι Δικηγόροι της πολιτικής αγωγής στη δίκη αυτή, αμέσως μετά την απαγγελία της δικαστικής απόφασης είχαμε τονίσει ότι ναι μεν αυτή αποτελεί μεγάλη κατάκτηση του αντιφασιστικού-δημοκρατικού και εν γένει του λαϊκού κινήματος, αλλά όμως δεν αρκεί για το ξερίζωμα του ναζιστικού τέρατος και ότι αυτό θα γίνει μόνο στα πλαίσια των κοινωνικών αγώνων.Και πραγματικά, πριν καλά-καλά συμπληρωθεί ένα έτος από την έκδοση της ιστορικής δικαστικής απόφασης, τα τάγματα εφόδου έκαναν την επανεμφάνισή τους σαν να μη έχει συμβεί τίποτα και δουν ασύδοτα κτυπώντας δημοκρατικούς πολίτες και δρώντας με όμοιο τρόπο και τακτική όπως εκείνα που καταδίκασε η Δικαιοσύνη. Όλα δε αυτά συμβαίνουν με την ανοχή-συγκάλυψη κύκλων του επισήμου κράτους, οι οποίοι επικαλούμενοι τη γνωστή ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων επιχειρούν να εξισώσουν τους θύτες με τα θύματα. Ομοίως τουλάχιστον απαθής χαρακτηρίζεται και η στάση της αστυνομίας από μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ.Όλα αυτά είναι ανησυχητικά σημεία και επιβάλλεται η μέγιστη επαγρύπνηση ώστε οι απόγονοι των Ναζί εγκληματιών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου να απομονωθούν και έτσι να εξουδετερωθεί η δράση τους που απειλεί πρωτίστως τις δημοκρατικές κατακτήσεις του λαού μας».

https://sputniknews.gr/20201007/mia-istoriki-mera-se-20-fotografies-osa-eginan-ti-mera-tis-apofasis-gia-ti-Hrysi-augi-8476195.html

https://sputniknews.gr/20210918/okto-hronia-apo-ti-dolofonia-fyssa-o-paylos-afise-parakatathiki-17896101.html

https://sputniknews.gr/20210218/ti-trehei-me-ti-Hrysi-augi-tesseris-mines-meta-tin-katadiki-den-ehoume-teleiosei-akomi-9676223.html

https://sputniknews.gr/20211002/to-aygo-toy-fidioy-ekkolaptetai-sti-dytiki-thessaloniki-pos-neonazistikes-omades-kerdizoyn-edafos-18449503.html

2021

Ειδήσεις

el_GR

χρυσή αυγή, παύλος φύσσας, ηλίας κασιδιάρης, νίκος μιχαλολιάκος, εφετείο, δίκη της χρυσής αυγής, γιάννης λαγός, μαρία λεπενιώτη