https://sputniknews.gr/20211129/giati-i-servia-thelei-na-apoktisei-pyriniko-stathmo-to-geopolitiko-paraskinio-ki-o-energeiakos-hartis-20752872.html
Γιατί η Σερβία θέλει να αποκτήσει πυρηνικό σταθμό: Το γεωπολιτικό παρασκήνιο κι ο ενεργειακός χάρτης
Γιατί η Σερβία θέλει να αποκτήσει πυρηνικό σταθμό: Το γεωπολιτικό παρασκήνιο κι ο ενεργειακός χάρτης
Ο Πρόεδρος της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, δήλωσε ότι η χώρα του εξετάζει το ενδεχόμενο κατασκευής πυρηνικού σταθμού ηλεκτροπαραγωγής στο έδαφός της και ήδη... 29.11.2021, Sputnik Ελλάδα
2021-11-29T15:08+0200
2021-11-29T15:08+0200
2021-11-29T15:08+0200
ρωσία
σερβία
πυρηνικός σταθμός
πολιτική
κόσμος
ενέργεια
/html/head/meta[@name='og:title']/@content
/html/head/meta[@name='og:description']/@content
https://cdnn1.img.sputniknews.gr/img/07e4/0a/0b/8520795_0:0:981:551_1920x0_80_0_0_3319de56608ab54225ea952d2a680235.jpg
Το βάρος και η σημασία μιας τέτοιας είδησης είναι δύσκολο να εκτιμηθεί αμέσως, αν και αυτά τα ιστορικά και γεωπολιτικά γεγονότα λαμβάνουν χώρα μπροστά στα μάτια μας.Ίσως πρέπει να ξεκινήσουμε με το γεγονός ότι η Σερβία δεν χρειάζεται δικό της πυρηνικό σταθμό. Η χώρα με περιορισμένη έκταση και μόλις 7 εκατομμύρια πληθυσμό, διαθέτει όλα τα απαραίτητα για να προσφέρει στον λαό της μια άνετη ζωή.Κοιτάζοντας τον γεωλογικό χάρτη της περιοχής, βλέπουμε ότι η Σερβία κατατάσσεται στα μέσα της δεύτερης δεκάδας χωρών με αποθέματα άνθρακα. Καθόλου άσχημα για ένα τόσο μικρό κράτος.Τα αποθέματα που υπάρχουν σε αυτό το σημείο των Βαλκανίων ανέρχονται στο ύψος των 8 δισεκατομμυρίων τόνων.Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το ενεργειακό σύστημα της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Σερβίας (έτσι ονομαζόταν η χώρα ως μέρος της Γιουγκοσλαβίας από το 1963) σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε, μεταξύ άλλων, και από εξειδικευμένους Σοβιετικούς.Μέχρι πρόσφατα, η εξόρυξη του λιγνίτη γινόταν σε τέσσερις διαφορετικές περιφέρειες. Η μια, νότια του Βελιγραδίου στην περιοχή του ποταμού Kolubara, μια άλλη, ανατολικά της πρωτεύουσας κοντά στην πόλη Kostolac και δύο ακόμη, κοντά στην Πρίστινα, στην περιοχή της Metohija.Όπως είναι γνωστό βέβαια, η Σερβία έχασε τις δύο τελευταίες περιοχές με όλες τις υποδομές τους αμέσως μετά την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου από τη δυτική κοινότητα.Αυτή τη στιγμή, ο καφέ άνθρακας θεωρείται το βασικότερο ορυκτό της εθνικής βιομηχανικής ενέργειας. Ενώ η παραγωγή της ίδιας της Σερβίας είναι 36 τεραβατώρες ετησίως (ή 123% της εγχώριας ζήτησης), ο άνθρακας αντιπροσωπεύει το 71% της παραγωγής. Η υπόλοιπη καλύπτεται από μεσαίου μεγέθους υδροηλεκτρικούς σταθμούς, οι οποίοι είναι ιδιαίτερα παραγωγικοί σε ορεινό έδαφος.Η αλήθεια είναι ότι ο άνθρακας σήμερα δεν είναι στις προτεραιότητες της παγκόσμιας κοινότητας, διότι οραματίζονται την απαλλαγή από τις εκπομπές άνθρακα και την ουδετερότητά τους. Δεν είναι κρυφό ότι η Σερβία επιδιώκει την ένταξή της στην ΕΕ εδώ και 10 χρόνια.Μεταβαίνοντας από πραγματικά γεγονότα και αριθμούς στο πεδίο της γεωπολιτικής, εκεί που ο καθένας παίζει το δικό του παιχνίδι, θα δούμε πώς ο μέσος πολίτης παραπλανιέται με ασάφειες και γεγονότα, οι συνέπειες των οποίων γίνονται αντιληπτά αρκετά χρόνια αργότερα.Γιατί η Σερβία θέλει να φτιάξει πυρηνικό σταθμό;Θα επιτρέψουμε στον εαυτό μας να τρέξουμε λίγο μπροστά και να κάνουμε μια σειρά από υποθέσεις.Το ερώτημα είναι γιατί οι Σέρβοι χρειάζονται έναν πυρηνικό σταθμό, η εγκατάσταση του οποίου είναι εξαιρετικά δαπανηρή τόσο από επιστημονική όσο και από οικονομική άποψη.Είναι σε όλους γνωστό ότι το έργο του πυρηνικού σταθμού της Λευκορωσίας κόστισε στο Μινσκ 10 δισεκατομμύρια δολάρια, τα οποία η Μόσχα διέθεσε υπό τη μορφή δανείου με ευνοϊκούς όρους.Για το Βελιγράδι, του οποίου το εξωτερικό χρέος είναι σχεδόν 36 δισεκατομμύρια, η κατασκευή ενός πυρηνικού σταθμού θα μπορούσε να είναι η αρχή της καταστροφής που θα πλήξει τον κρατικό προϋπολογισμό του.Οι Σέρβοι σήμερα όχι μόνο καλύπτουν πλήρως τις δικές τους ανάγκες σε ηλεκτρική ενέργεια, μια πολυτέλεια εν μέσω της πανδημικής Ευρώπης, αλλά έχουν τη δυνατότητα να την εξάγουν σε άλλες χώρες.Σύμφωνα με στατιστικά, το 2020 η Σερβία εξήγαγε 6 τεραβατώρες, το 1/3 των οποίων πήγε στην Τσεχία, το 20% στη Σλοβακία και το υπόλοιπο αγοράστηκε από τη Βόρεια Μακεδονία, την Ουγγαρία και τη Βουλγαρία. Από τις συναλλαγές αυτές το Βελιγράδι κέρδισε σχεδόν 50 εκατομμύρια δολάρια.Ωστόσο πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η Σερβία χάνει σταδιακά τη θέση της στην ευρωπαϊκή αγορά προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας και αποδυναμώνεται η πολιτική της υπόσταση.Το 2006, η εξαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ξεπέρασε τις 9 τεραβατώρες και μέχρι σήμερα το Βελιγράδι έχει μειώσει τις εξαγωγές του κατά το ήμισυ. Η μείωση αυτή οφείλεται στον προσανατολισμό των ευρωπαϊκών χωρών στο φυσικό αέριο απορρίπτοντας την ενέργεια από άνθρακα.Στον δεύτερο παράγοντα της μείωσης εξαγωγών του άνθρακα συνέβαλε ο Αλεξάντερ Βούτσιτς με τη συμμετοχή του στο έργο του Turkish Stream που υποστήριζε τη διοχέτευση του φυσικού αερίου. Ένα έργο που η κατασκευή του σερβικού τμήματος, μήκους 400 χιλιομέτρων, συμπεριλαμβανομένης της εκσκαφής κάτω από το επίπεδο του καναλιού του Δούναβη, ολοκληρώθηκε σε χρόνο-ρεκόρ 32 ημερών.Σήμερα το τμήμα αυτό βρίσκεται ήδη σε λειτουργία και το φυσικό αέριο διοχετεύεται καθημερινά μέσω αυτού στην Ουγγαρία. Το γεγονός αυτό επέτρεψε στη Βουδαπέστη να αρνηθεί τη διέλευση μέσω της Ουκρανίας, με την οποία οι Ούγγροι έχουν μακροχρόνιες διαφορές λόγω της καταπάτησης των δικαιωμάτων των κατοίκων της Υπερκαρπαθίας.Από τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους που η Gazprom ξεκίνησε τις προμήθειες φυσικού αερίου στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, η Σερβία έγινε και πάλι η βασική χώρα διέλευσης.Αλλά με τον άνθρακα η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη.Εάν και η Πολωνία, με κύριο καύσιμο τον άνθρακα μετατρέψει την ενεργειακή της κατανάλωση σε φυσικό αέριο, βασιζόμενη στην οικονομική βοήθεια των Βρυξελλών, τότε οι Σέρβοι περιορίζονται μόνο στις εγχώριες καταναλωτικές ενεργειακές τους ανάγκες.Αυτός είναι ο λόγος που ο Αλεξάντερ Βούτσιτς παρακολουθεί όλες τις εξελίξεις που σχετίζονται με τον ενεργειακό τομέα της Ρωσίας.Έναν μήνα πριν, σε συμμετοχή του στη Ρωσική Εβδομάδα Ενέργειας, κατά την οποία συναντήθηκε με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, χαρακτήρισε φρικτή την κατάσταση με την ηλεκτρική ενέργεια στην Ευρώπη, λόγω της απότομης ανόδου των τιμών.Τότε μπορεί οι περισσότεροι να μην έδωσαν τη δέουσα σημασία, αλλά οι πολιτικοί αυτού του επιπέδου δεν κάνουν άσκοπες συζητήσεις.Ο πυρηνικός σταθμός της ΛευκορωσίαςΈνα ακόμα γεγονός που πέρασε απαρατήρητο στα πλαίσια των ανεξάντλητων συζητήσεων για την τύχη του Nord Stream 2, ήταν ο πυρηνικός σταθμός της Λευκορωσίας που κατασκευάστηκε από Ρώσους ειδικούς και έφτασε στα σχεδιασμένα επίπεδα της παραγωγής.Παρά το υποσχόμενο συλλογικό μποϊκοτάζ, τα μεγαβάτ της Λευκορωσίας αποδείχθηκαν ζωτικής σημασίας για την Ουκρανία, αλλά ακόμα και για την παραδοσιακά εχθρική Βαλτική.Στην πραγματικότητα, η Ρωσία στο κέντρο της Ευρώπης έχει εφαρμόσει ένα πολύπλοκο τεχνικό έργο και με μερικούς αντιδραστήρες άλλαξε όχι μόνο την ενεργειακή, αλλά και τη διασυνοριακή πολιτική ισορροπία και η Λευκορωσία έχει τον βασικό ρόλο στην περιοχή με ένα ειρηνικό άτομο.Παράλληλα, σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η κατασκευή του πυρηνικού σταθμού Ακουγιού, ο οποίος, χάρη στη συνεργασία της Τουρκίας με τη Μόσχα, έχει γίνει ο κύριος κόμβος φυσικού αερίου στη νότια Ευρώπη.Πριν από τρεις εβδομάδες, η Πυρηνική Ρυθμιστική Αρχή (NDK) εξέδωσε άδεια στη Rosatom για την κατασκευή της τέταρτης μονάδας ισχύος και ο πρόεδρος Ερντογάν είπε ότι βασίζεται πολύ στην πρώτη παραγωγή από το Ακουγιού, ήδη από τον Μάιο του 2023.«Οι πόρτες ανοίγουν μόνο σε αυτούς που τις χτυπούν»Τα 10 δισεκατομμύρια δολάρια που απαιτούνται για την κατασκευή του πρώτου σερβικού πυρηνικού σταθμού είναι, φυσικά, ένα εντυπωσιακό ποσό για το Βελιγράδι. Παρόλ' αυτά, όπως λέει η Βίβλος ότι «οι πόρτες ανοίγουν μόνο σε αυτούς που τις χτυπούν», ο Βούτσιτς εφάρμοσε αυτή την τακτική.Φυσικά, η Ρωσία δεν έχει την πολυτέλεια να ασκήσει τη σοβιετική μέθοδο, όταν οι σύμμαχοί της στο μπλοκ της Βαρσοβίας πλημμύριζαν κυριολεκτικά με χρήματα, αλλά η Rosatom και το Υπουργείο Οικονομικών αναμφίβολα θα βρουν προτάσεις που θα εξυπηρετούν τα συμφέροντα και των δύο πλευρών.Εξάλλου, ένας πυρηνικός σταθμός δεν μπορεί να κατασκευαστεί με το πάτημα ενός κουμπιού. Ένα τέτοιο έργο προϋποθέτει την εκπαίδευση υπαλλήλων, τη συνεχή μετεκπαίδευση των υπαρχόντων εργαζομένων, την προμήθεια ειδικών ραδιενεργών καυσίμων και την απομάκρυνση των επικίνδυνων πυρηνικών αποβλήτων.Και η διάρκεια ζωής ενός σύγχρονου πυρηνικού σταθμού είναι τουλάχιστον 50 χρόνια.Γινόμαστε όλοι μάρτυρες μιας ιστορικής αλλαγής που η πολιτική επιρροή δεν καθορίζεται από την ανάπτυξη μιας ακόμα στρατιωτικής βάσης, αλλά από την κατασκευή βασικών εγκαταστάσεων παραγωγής, που είναι ικανές να αποδώσουν κέρδη στη χώρα και η οποία θα αποδείξει μέσω αυτών τη θέλησή της στους γείτονές της.Η Σερβία μπορεί να μην είναι η πρώτη χώρα που συνειδητοποίησε κάτι τέτοιο, αλλά η λογική και η ανεξαρτησία της την ώθησε να καταλήξει σε ένα σωστό συμπέρασμα.
https://sputniknews.gr/20210620/iran-ekleise-prosorina-o-pyrinikos-stathmos-toy-mpoysehr-14443470.html
https://sputniknews.gr/20191113/pyrinikos-tafos-apeilei-exapolysei-radienergo-tromo-5218155.html
https://sputniknews.gr/20190809/katedafish-germania-purhnikos-stathmos-4220858.html
https://sputniknews.gr/20211128/epispeysi-ton-synomilion-gia-ton-nord-stream--2-zita-o-aystriakos-kagkelarios-20733848.html
ρωσία
σερβία
Sputnik Ελλάδα
feedback@sputniknews.gr
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
2021
Ειδήσεις
el_GR
Sputnik Ελλάδα
feedback@sputniknews.gr
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
Sputnik Ελλάδα
feedback@sputniknews.gr
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
ρωσία, σερβία, πυρηνικός σταθμός, πολιτική, ενέργεια
ρωσία, σερβία, πυρηνικός σταθμός, πολιτική, ενέργεια
Γιατί η Σερβία θέλει να αποκτήσει πυρηνικό σταθμό: Το γεωπολιτικό παρασκήνιο κι ο ενεργειακός χάρτης
Ο Πρόεδρος της Σερβίας, Αλεξάνταρ Βούτσιτς, δήλωσε ότι η χώρα του εξετάζει το ενδεχόμενο κατασκευής πυρηνικού σταθμού ηλεκτροπαραγωγής στο έδαφός της και ήδη διαπραγματεύεται με τη ρωσική εταιρεία Rosatom.
Το βάρος και η σημασία μιας τέτοιας είδησης είναι δύσκολο να εκτιμηθεί αμέσως, αν και αυτά τα ιστορικά και γεωπολιτικά γεγονότα λαμβάνουν χώρα μπροστά στα μάτια μας.
Ίσως πρέπει να ξεκινήσουμε με το γεγονός ότι η Σερβία δεν χρειάζεται δικό της πυρηνικό σταθμό. Η χώρα με περιορισμένη έκταση και μόλις 7 εκατομμύρια πληθυσμό, διαθέτει όλα τα απαραίτητα για να προσφέρει στον λαό της μια άνετη ζωή.
Κοιτάζοντας τον γεωλογικό χάρτη της περιοχής, βλέπουμε ότι η Σερβία κατατάσσεται στα μέσα της δεύτερης δεκάδας χωρών με αποθέματα άνθρακα. Καθόλου άσχημα για ένα τόσο μικρό κράτος.
Τα αποθέματα που υπάρχουν σε αυτό το σημείο των Βαλκανίων ανέρχονται στο ύψος των 8 δισεκατομμυρίων τόνων.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το ενεργειακό σύστημα της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Σερβίας (έτσι ονομαζόταν η χώρα ως μέρος της Γιουγκοσλαβίας από το 1963) σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε, μεταξύ άλλων, και από εξειδικευμένους Σοβιετικούς.
Μέχρι πρόσφατα, η εξόρυξη του λιγνίτη γινόταν σε τέσσερις διαφορετικές περιφέρειες. Η μια, νότια του Βελιγραδίου στην περιοχή του ποταμού Kolubara, μια άλλη, ανατολικά της πρωτεύουσας κοντά στην πόλη Kostolac και δύο ακόμη, κοντά στην Πρίστινα, στην περιοχή της Metohija.
Όπως είναι γνωστό βέβαια, η Σερβία έχασε τις δύο τελευταίες περιοχές με όλες τις υποδομές τους αμέσως μετά την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου από τη δυτική κοινότητα.
Αυτή τη στιγμή, ο καφέ άνθρακας θεωρείται το βασικότερο ορυκτό της εθνικής βιομηχανικής ενέργειας. Ενώ η παραγωγή της ίδιας της Σερβίας είναι 36 τεραβατώρες ετησίως (ή 123% της εγχώριας ζήτησης), ο άνθρακας αντιπροσωπεύει το 71% της παραγωγής. Η υπόλοιπη καλύπτεται από μεσαίου μεγέθους υδροηλεκτρικούς σταθμούς, οι οποίοι είναι ιδιαίτερα παραγωγικοί σε ορεινό έδαφος.
Η αλήθεια είναι ότι ο άνθρακας σήμερα δεν είναι στις προτεραιότητες της παγκόσμιας κοινότητας, διότι οραματίζονται την απαλλαγή από τις εκπομπές άνθρακα και την ουδετερότητά τους. Δεν είναι κρυφό ότι η Σερβία επιδιώκει την ένταξή της στην ΕΕ εδώ και 10 χρόνια.
Μεταβαίνοντας από πραγματικά γεγονότα και αριθμούς στο πεδίο της γεωπολιτικής, εκεί που ο καθένας παίζει το δικό του παιχνίδι, θα δούμε πώς ο μέσος πολίτης παραπλανιέται με ασάφειες και γεγονότα, οι συνέπειες των οποίων γίνονται αντιληπτά αρκετά χρόνια αργότερα.
Γιατί η Σερβία θέλει να φτιάξει πυρηνικό σταθμό;
Θα επιτρέψουμε στον εαυτό μας να τρέξουμε λίγο μπροστά και να κάνουμε μια σειρά από υποθέσεις.
Το ερώτημα είναι γιατί οι Σέρβοι χρειάζονται έναν πυρηνικό σταθμό, η εγκατάσταση του οποίου είναι εξαιρετικά δαπανηρή τόσο από επιστημονική όσο και από οικονομική άποψη.
Είναι σε όλους γνωστό ότι το έργο του πυρηνικού σταθμού της Λευκορωσίας κόστισε στο Μινσκ 10 δισεκατομμύρια δολάρια, τα οποία η Μόσχα διέθεσε υπό τη μορφή δανείου με ευνοϊκούς όρους.
Για το Βελιγράδι, του οποίου το εξωτερικό χρέος είναι σχεδόν 36 δισεκατομμύρια, η κατασκευή ενός πυρηνικού σταθμού θα μπορούσε να είναι η αρχή της καταστροφής που θα πλήξει τον κρατικό προϋπολογισμό του.
Οι Σέρβοι σήμερα όχι μόνο καλύπτουν πλήρως τις δικές τους ανάγκες σε ηλεκτρική ενέργεια, μια πολυτέλεια εν μέσω της πανδημικής Ευρώπης, αλλά έχουν τη δυνατότητα να την εξάγουν σε άλλες χώρες.
Σύμφωνα με στατιστικά, το 2020 η Σερβία εξήγαγε 6 τεραβατώρες, το 1/3 των οποίων πήγε στην Τσεχία, το 20% στη Σλοβακία και το υπόλοιπο αγοράστηκε από τη Βόρεια Μακεδονία, την Ουγγαρία και τη Βουλγαρία. Από τις συναλλαγές αυτές το Βελιγράδι κέρδισε σχεδόν 50 εκατομμύρια δολάρια.
Ωστόσο πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η Σερβία χάνει σταδιακά τη θέση της στην ευρωπαϊκή αγορά προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας και αποδυναμώνεται η πολιτική της υπόσταση.
Το 2006, η εξαγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ξεπέρασε τις 9 τεραβατώρες και μέχρι σήμερα το Βελιγράδι έχει μειώσει τις εξαγωγές του κατά το ήμισυ. Η μείωση αυτή οφείλεται στον προσανατολισμό των ευρωπαϊκών χωρών στο φυσικό αέριο απορρίπτοντας την ενέργεια από άνθρακα.
Στον δεύτερο παράγοντα της μείωσης εξαγωγών του άνθρακα συνέβαλε ο Αλεξάντερ Βούτσιτς με τη συμμετοχή του στο έργο του Turkish Stream που υποστήριζε τη διοχέτευση του φυσικού αερίου. Ένα έργο που η κατασκευή του σερβικού τμήματος, μήκους 400 χιλιομέτρων, συμπεριλαμβανομένης της εκσκαφής κάτω από το επίπεδο του καναλιού του Δούναβη, ολοκληρώθηκε σε χρόνο-ρεκόρ 32 ημερών.
Σήμερα το τμήμα αυτό βρίσκεται ήδη σε λειτουργία και το φυσικό αέριο διοχετεύεται καθημερινά μέσω αυτού στην Ουγγαρία. Το γεγονός αυτό επέτρεψε στη Βουδαπέστη να αρνηθεί τη διέλευση μέσω της Ουκρανίας, με την οποία οι Ούγγροι έχουν μακροχρόνιες διαφορές λόγω της καταπάτησης των δικαιωμάτων των κατοίκων της Υπερκαρπαθίας.
Από τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους που η Gazprom ξεκίνησε τις προμήθειες φυσικού αερίου στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, η Σερβία έγινε και πάλι η βασική χώρα διέλευσης.
Αλλά με τον άνθρακα η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη.
Εάν και η Πολωνία, με κύριο καύσιμο τον άνθρακα μετατρέψει την ενεργειακή της κατανάλωση σε φυσικό αέριο, βασιζόμενη στην οικονομική βοήθεια των Βρυξελλών, τότε οι Σέρβοι περιορίζονται μόνο στις εγχώριες καταναλωτικές ενεργειακές τους ανάγκες.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Αλεξάντερ Βούτσιτς παρακολουθεί όλες τις εξελίξεις που σχετίζονται με τον ενεργειακό τομέα της Ρωσίας.
Έναν μήνα πριν, σε συμμετοχή του στη Ρωσική Εβδομάδα Ενέργειας, κατά την οποία συναντήθηκε με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, χαρακτήρισε φρικτή την κατάσταση με την ηλεκτρική ενέργεια στην Ευρώπη, λόγω της απότομης ανόδου των τιμών.
Τότε μπορεί οι περισσότεροι να μην έδωσαν τη δέουσα σημασία, αλλά οι πολιτικοί αυτού του επιπέδου δεν κάνουν άσκοπες συζητήσεις.
Ο πυρηνικός σταθμός της Λευκορωσίας
Ένα ακόμα γεγονός που πέρασε απαρατήρητο στα πλαίσια των ανεξάντλητων συζητήσεων για την τύχη του
Nord Stream 2, ήταν ο
πυρηνικός σταθμός της Λευκορωσίας που κατασκευάστηκε από
Ρώσους ειδικούς και έφτασε στα σχεδιασμένα επίπεδα της παραγωγής.
Παρά το υποσχόμενο συλλογικό μποϊκοτάζ, τα μεγαβάτ της Λευκορωσίας αποδείχθηκαν ζωτικής σημασίας για την Ουκρανία, αλλά ακόμα και για την παραδοσιακά εχθρική Βαλτική.
Στην πραγματικότητα, η Ρωσία στο κέντρο της Ευρώπης έχει εφαρμόσει ένα πολύπλοκο τεχνικό έργο και με μερικούς αντιδραστήρες άλλαξε όχι μόνο την ενεργειακή, αλλά και τη διασυνοριακή πολιτική ισορροπία και η Λευκορωσία έχει τον βασικό ρόλο στην περιοχή με ένα ειρηνικό άτομο.
Παράλληλα, σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η κατασκευή του πυρηνικού σταθμού Ακουγιού, ο οποίος, χάρη στη συνεργασία της Τουρκίας με τη Μόσχα, έχει γίνει ο κύριος κόμβος φυσικού αερίου στη νότια Ευρώπη.
Πριν από τρεις εβδομάδες, η Πυρηνική Ρυθμιστική Αρχή (NDK) εξέδωσε άδεια στη Rosatom για την κατασκευή της τέταρτης μονάδας ισχύος και ο πρόεδρος Ερντογάν είπε ότι βασίζεται πολύ στην πρώτη παραγωγή από το Ακουγιού, ήδη από τον Μάιο του 2023.
«Οι πόρτες ανοίγουν μόνο σε αυτούς που τις χτυπούν»
Τα 10 δισεκατομμύρια δολάρια που απαιτούνται για την κατασκευή του πρώτου σερβικού πυρηνικού σταθμού είναι, φυσικά, ένα εντυπωσιακό ποσό για το Βελιγράδι. Παρόλ' αυτά, όπως λέει η Βίβλος ότι «οι πόρτες ανοίγουν μόνο σε αυτούς που τις χτυπούν», ο Βούτσιτς εφάρμοσε αυτή την τακτική.
Φυσικά, η Ρωσία δεν έχει την πολυτέλεια να ασκήσει τη σοβιετική μέθοδο, όταν οι σύμμαχοί της στο μπλοκ της Βαρσοβίας πλημμύριζαν κυριολεκτικά με χρήματα, αλλά η Rosatom και το Υπουργείο Οικονομικών αναμφίβολα θα βρουν προτάσεις που θα εξυπηρετούν τα συμφέροντα και των δύο πλευρών.
Εξάλλου, ένας πυρηνικός σταθμός δεν μπορεί να κατασκευαστεί με το πάτημα ενός κουμπιού. Ένα τέτοιο έργο προϋποθέτει την εκπαίδευση υπαλλήλων, τη συνεχή μετεκπαίδευση των υπαρχόντων εργαζομένων, την προμήθεια ειδικών ραδιενεργών καυσίμων και την απομάκρυνση των επικίνδυνων πυρηνικών αποβλήτων.
Και η διάρκεια ζωής ενός σύγχρονου πυρηνικού σταθμού είναι τουλάχιστον 50 χρόνια.
Γινόμαστε όλοι μάρτυρες μιας ιστορικής αλλαγής που η πολιτική επιρροή δεν καθορίζεται από την ανάπτυξη μιας ακόμα στρατιωτικής βάσης, αλλά από την κατασκευή βασικών εγκαταστάσεων παραγωγής, που είναι ικανές να αποδώσουν κέρδη στη χώρα και η οποία θα αποδείξει μέσω αυτών τη θέλησή της στους γείτονές της.
Η Σερβία μπορεί να μην είναι η πρώτη χώρα που συνειδητοποίησε κάτι τέτοιο, αλλά η λογική και η ανεξαρτησία της την ώθησε να καταλήξει σε ένα σωστό συμπέρασμα.
