Απόψεις

Εάν κάποιος ρωτούσε πριν από πέντε χρόνια εάν o δημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης μιας χώρας πρέπει να έχει το δικαίωμα να εκφράζεται ελεύθερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, υποθέτουμε ότι οι θετικές απαντήσεις θα προσέγγιζαν το 100%.

Κάτι τρομακτικό συνέβη στις 6 Ιανουαρίου του 2021 στην καρδιά της Αμερικής.

Αντιμέτωπες με το ενδεχόμενο να μην μπορέσουν να εμβολιάσουν έγκαιρα τον πληθυσμό τους βρίσκονται αρκετές από τις χώρες στις οποίες έχουν επιβάλλει κυρώσεις οι ΗΠΑ.

Στην ιστορία των τελευταίων αιώνων κάθε γενιά βιώνει ένα συγκλονιστικό γεγονός το οποίο της επιτρέπει, θεωρητικά τουλάχιστον, να αναθεωρήσει τα λάθη του παρελθόντος και να κάνει μια νέα αρχή.

Το δίσεκτο 2020 φεύγει αλλά μας κληροδοτεί το τεράστιο φορτίο της πανδημίας. Ένα παγκόσμιο πρόβλημα που έγινε καταλύτης μέσα από τον οποίο διαφάνηκαν οι αντοχές των συστημάτων Υγείας σε Δύση και Ανατολή. Κάποιοι θεωρούν ότι η Κίνα έβαλε «γυαλιά» σε όλους...

Η Σύνοδος κορυφής της ΕΕ έφερε «κλάμα» από την έλλειψη απόφασης «τιμωρίας» της τουρκικής επιθετικότητας. Η Γερμανία πρόβαλλε τα... στήθη της για να προστατέψει την Άγκυρα. Στην Ελλάδα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την άκρατη φιλοτουρκική στάση, παραιτήθηκε ο επί χρόνια πρόεδρος του ελληνογερμανικού επιχειρηματικού Συμβουλίου... Ε, και;

Από τη χρονιά του φόβου μπροστά στον αόρατο εχθρό, τον κορονοϊό, μπαίνουμε στη νέα περίοδο του πολέμου των εμβολίων, ανάλογα με τη χώρα και, κυρίως, την εταιρεία παραγωγής. Κυρίως του αγνώστου των επιπτώσεων ως συνέπεια του εμβολιασμού!

Στη δημοκρατία, λένε, δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Δεν τα πάει καλά μια κυβέρνηση; Πάει σε εκλογές, όλοι ψηφίζουμε, τελειώσαμε! Και όλα μοιάζουν... ιδανικά και προπαντός... αμερικανικά! Στην πράξη όμως;

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να κατηγορήσεις μια χώρα ότι καταπατά τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών της.

Όταν μια τρομοκρατική επίθεση δεν ακολουθείται από ανάληψη ευθύνης, συνηθίζουμε να θέτουμε το λατινικό ερώτημα Cui bono (ποιος ωφελείται) προκειμένου να εντοπίσουμε τους ιθύνοντες που όπλισαν το χέρι του δράστη.

Για «επιστροφή στη σταθερότητα» κάνουν λόγο δεκάδες αναλυτές από τη στιγμή που ο Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε τους ανθρώπους που προτείνει για τα σημαντικότερα υπουργεία και τις υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ.

Μεγάλη κουβέντα-απάντηση Πούτιν στο ερώτημα πώς βρέθηκε η Τουρκία στον Καύκασο. Η εμφάνισή της εκεί, είπε, αποτελεί γεωπολιτική συνέπεια της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης!

Ίσως να μην έχει υπάρξει άλλη στιγμή στην ιστορία του αμερικανικού κράτους που η λέξη «πραξικόπημα» να ακούγεται τόσο συχνά στον δημόσιο λόγο, καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ αμφισβητεί όχι απλώς το αποτέλεσμα αλλά το σύνολο της εκλογικής διαδικασίας.

Πως έλεγε εκείνος ο στίχος με την αείμνηστη Βίκυ Μοσχολιού: Δεν είμαστε στην ίδια τη συχνότητα, δεν είμαστε στον ίδιο το σταθμό... Έχουμε όμως «φανατικό» υποστηρικτή μας τον βερμπαλιστή... αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα!

Την περίοδο πριν από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στα στρατηγεία των αμερικανικών και βρετανικών δυνάμεων συντελέστηκε μια θεαματική αλλαγή πλεύσης.

Να... πεθάνετε, αλλά ρωσικό εμβόλιο δεν θα πάρετε! Με διαφορετικά λόγια αλλά με τον κυνισμό που τη διακρίνει, η Ε.Ε. απειλεί την Ουγγαρία με... κυρώσεις!!!

Πού να το φανταζόταν ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος όταν την 1η Αυγούστου 1960 έστελνε επιστολή στον Σοβιετικό Πρόεδρο Μπρέζνιεφ ενημερώνοντάς τον για την απόκτηση της ανεξαρτησίας και ζητώντας τη συμβολή της μεγάλης χώρας στην κρατικής της ανόρθωση, ότι ο απόγονός του, σημερινός αρχιεπίσκοπος Κύπρου, θα κατάφερνε πισώπλατη μαχαιριά στη ρωσική ορθοδοξία!

Πώς αντιμετωπίζεις μια κατάσταση στην οποία ο μεγαλύτερος σου εχθρός ενδέχεται να έχει δίκιο (ή τουλάχιστον να μην έχει απόλυτο άδικο); Πώς συμπεριφέρεσαι απέναντι σε μια κοινωνία που αναζητά τους δράστες ενός στυγερού εγκλήματος σε λάθος μέρος;

Είναι ίσως από τις λίγες φορές που η Μόσχα επεδίωξε να «προετοιμάσει» κατάλληλα το ενημερωτικό πεδίο των διμερών μας σχέσεων πριν την επίσκεψη Λαβρόφ στην Αθήνα. Με τη συμβολή της επίσημης Αθήνας είχε αποτέλεσμα, παρά το γεγονός ότι οι γνωστές-άγνωστες «σειρήνες» έπαιξαν δεόντως γνωστά αντι-ρωσικά άσματα!

Οι δηλώσεις του Πρόεδρου της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, περί «ευρωπαϊκού φασισμού» και η συμβουλή του προς τον Εμανουέλ Μακρόν να κάνει ψυχοθεραπεία ήταν πολύ σκληρές. Σε απάντηση, το Παρίσι ανακάλεσε αμέσως τον Γάλλο πρέσβη στην Άγκυρα. Το Βερολίνο, το οποίο επίσης βρέθηκε στο στόχαστρο του Τούρκου Πρόεδρου, δεν έχει ακόμη αντιδράσει.